Over de grens

‘He mees, dat is ook toevallig dat u er net bent! We hebben vandaag een vitrine in onze klas gekregen en we mochten hem zelf inrichten met stenen en kristallen. Maar we weten niet van allemaal hoe ze heten… Kunt u ff kijken?’

Zo werd ik vandaag begroet bij een bezoek op de VO-school waar al heel wat van onze leerlingen een plaats hebben gekregen. Drie jongens loodsten me mee naar de nieuwe ‘schatkamer’ in hun lokaal. Ik zag ze in gedachten weer voor de vitrine staan in onze klas, een paar maanden geleden. Zelfde enthousiasme, zelfde vragen, zelfde ongeduld. Nu alleen ietsje langer van postuur, met een beginnend snorretje ;-) en – naar wat ik de afgelopen weken begrepen had – sommigen met een paar stormachtige ervaringen rijker. Ik vertelde waarvoor ik echt kwam; voor een gesprek over Tim, een van deze jongens. Op verzoek van ouders en school was ik gevraagd om aan te schuiven bij een overleg om samen wat inzichten te delen. ‘Dat gesprek is nergens voor nodig mees; de problemen zijn alweer voorbij’, verzekerde Tim me …

… Het gesprek werd afgesloten met Tim erbij. De mentor vatte samen waarover we gepraat hadden en maakte duidelijk dat we Tim graag samen wilden helpen om verder te komen op school. Na wat ontkenning gaf Tim toch toe dat inderdaad niet alles even vlekkeloos verliep en dat het omgaan met boosheid inderdaad wel een aandachtspunt was. ‘Maar ik heb nog steeds geen oplossing van jullie gehoord!’, voegde hij er op stevige toon aan toe. ‘Goed bezig kerel!’, dacht ik.

‘Tim, weet je nog dat je op de vorige school heel lang dacht dat het allemaal niet zou gaan lukken op het VO en dat er een moment kwam dat je dit wel zag zitten?’ Tim knikte bevestigend. ‘Jouw mentor en ik willen volgende week samen met jou praten over waarom je het toen wél zag zitten en hoe we die dingen waar je toen zo hard aan gewerkt hebt ook kunnen gebruiken voor nu. Je weet wel, die ‘rugzak’ waar we het toen vaak over hadden. Dat is de eerstvolgende stap die we kunnen nemen.’ Tims gezicht lichtte op. ‘OK!’ Dit voelde voor hem als een oplossing! ‘Mees, kun je dan nu nog ff naar die vitrine komen?’

Even terug naar de basis, toen je wist wat je kon... In gedachten terug naar de tijd dat je jezelf veilig voelde... Weer even nadrukkelijk de brug ervaren tussen het oude en het nieuwe. Misschien wel weer een nieuwe aanloop. Mooi om zo samen te kunnen werken rondom leerlingen, ook over de ‘grens’ naar het VO heen. Ik heb de indruk dat hier nog wel wat winst te behalen is.